Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 12 (Μάιος 2006)
Είναι σκάνδαλο οι υποκλοπές;
Αποτελεί υποκρισία ή αφέλεια μέχρι βλακείας να εκπλήσσεται κανείς με το «σκάνδαλο» των υποκλοπών, όταν είναι γνωστό ότι με το θεσμικό και τεχνολογικό οπλοστάσιο που διαθέτουν σήμερα οι ντόπιες και ξένες ελίτ (τρομονόμοι, παρακολούθηση τηλεφώνων και e-mail, κάμερες κλπ) μπορεί να παρακολουθείται οποιοσδήποτε από οποιονδήποτε διαθέτει τον μηχανισμό ή το κεφάλαιο για να ελέγχει την κατάλληλη τεχνολογία. Ασχέτως του ποιος κρύβεται πίσω απ’ τις υποκλοπές, το γεγονός είναι ότι ο πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» έκανε ακόμη πιο συστηματική και εύκολη την παρακολούθηση του καθενός μας στην κοινωνία του «Μεγάλου Αδελφού» που καθιέρωσε.
Το μόνο καινούργιο είναι ότι έχει θεσμοθετηθεί η κατάργηση των ατομικών ελευθεριών, με τη νομιμοποίηση των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων, εφόσον τηρείται ένα μίνιμουμ προδιαγραφών (των ελάχιστων φυσικά όσον αφορά την προστασία των πολιτών και στο βαθμό που ακόμα υπάρχει ένα μίνιμουμ αντίστασης στη γενική καταπίεση).
Από τη στιγμή άλλωστε που ο νεοφιλελευθερισμός έγινε μονόδρομος έπρεπε να ξηλωθούν τα νομοθετικά πλαίσια που έβαζαν οποιοδήποτε φραγμό στην ασυδοσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων όσον αφορά την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την καταστροφή του περιβάλλοντος κ.λπ., καθώς και να καταπιεσθούν (ή καλύτερα να συντρίβουν) τα κοινωνικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Έτσι, στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» (που πλέον τον διευρύνουν αποκαλώντας τον «μακρύ πόλεμο» και που θα εκτείνεται από την Αφρική ως την Άπω Ανατολή και τον Ειρηνικό ωκεανό για δεκαετίες) γίνεται πολύ πιο εύκολη η καταπάτηση/ κατάργηση (με νόμιμο ή παράνομο τρόπο, αναλόγως κατά πως βολεύει τις ελίτ) ατομικών ελευθεριών και κοινωνικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει. Πέρα βέβαια από το κουρέλιασμα του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των λαών που φανερώνουν οι επανειλημμένες επιθέσεις της υπερεθνικής ελίτ στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και οι συνακόλουθοι βομβαρδισμοί γυναικόπαιδων.
Όμως οι λαλίστατοι τηλεοπτικοί μαϊντανοί και εκπρόσωποι του κοινοβουλίου ξαφνικά νοιάζονται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. «Ξεχνώντας» όμως, ότι μέχρι πρότινος εκθείαζαν την πραγματοποίηση των ολυμπιακών αγώνων και την «ανάγκη» έξτρα μέτρων «ασφάλειας» στον βωμό των οποίων θυσιάστηκαν ατομικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν με ποταμούς αίματος (εκτός βέβαια από τα πελώρια κονδύλια που ξοδεύτηκαν για την «ασφάλεια» μας και τα οποία θα μπορούσαν να δοθούν στον τομέα της υγείας ή της παιδείας, στους ανέργους ή τους άστεγους κ.λπ.).
Και σιωπούν βέβαια για τον εκβιασμό του Παλαιστινιακού λαού, ο οποίος άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα διαπράττοντας όμως το «έγκλημα» να εκλέξει μη αρεστή στις ελίτ κυβέρνηση! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι επιχειρείται να φιμωθεί ένα κοινωνικοϊστορικό κίνημα με την ψήφιση του αντικομμουνιστικού μνημόνιου, το πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί ενάντια στον αντεξουσιαστικό χώρο, ούτε βέβαια οι απαγωγές των πακιστανών.
Επιπλέον, ΠΑ.ΣΟ.Κ. - ΝΔ στήνουν ο καθένας το δικό του επικοινωνιακό παιχνίδι και αγωνιούν δήθεν για τα δικαιώματα των πολιτών και την ασφάλεια της χώρας, τη στιγμή που είναι αυτοί οι φυσικοί αυτουργοί της κατάργησης των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων!
Και φυσικά δεν θα πρέπει να αναρωτιέται κανείς για το αν θα έβγαινε στη φόρα η υπόθεση των υποκλοπών, αν στη λίστα περιέχονταν μόνο αριστεροί, αντεξουσιαστές και άραβες κι όχι κρατικοί αξιωματούχοι…